एकदा एका लहान खेड्यात एक कुंभार राहत होता. त्याच्याकडे एक कुत्रा राखण करण्यासाठी व एक गाढव ओझे वाहण्यासाठी ठेवले होते.
मालक बाहेरून घरी आल्यावर कुत्रा हळूच भुंकून त्याचे स्वागत करत असे. कुत्रा दररोज लाडाने पळत जाऊन आपले पाय मालकाच्या अंगावर ठेवीत होता . मालक कुत्र्याचे लाड करून त्याला नेहमी चांगले जेवण देत असे.
गाढव दुरून असे रोज पाहत असे त्याला कुत्र्याचा हेवा वाटू लागला होता तो मनात म्हणत असे. कुत्र्याच्या जीवनात किती आनंद आहे व किती मज्जा आहे . नुसती घराची राखण करायची आणि अनोळखी माणसावर भूंकायचे हेच त्याचे काम तरी मालक त्याचे खूप लाड करतो. माझ्याकडे पहा मी सर्व ओझी वाहतो सर्व काम करतो तरीपण मला पाठीवर फटके आणि उरलेले शिळेअन्न दररोज खायला मिळते.
गाढवाने पक्के ठरविले आपण कुत्र्या सारखे वागायचे म्हणजे मालक आपल्याला चांगली वागणूक देईल. तो इकडेतिकडे फिरू लागला अनोळखी माणसांवर खूप ओरडू लागला. मालक आलेला पाहिल्यावर गाढव त्याच्या स्वागतासाठी मोठ्याने ओरडले. आणि गाढवाने पुढचे दोन पाय सरळ मालकाच्या अंगावर ठेवले.आणि याचा मालकाला खूप राग आला त्याने एक मोठी काठी घेऊन गाढवाला खूप मारले बिचारे गाढवाची खोडच मोडली .
तात्पर्य - कधीही दुसर्याचा द्वेष करू नये त्यामुळे आपलेच नुकसान होते
0 टिप्पण्या